1992 yılında İstanbul’da doğan <a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDM4NWMzNmE5MzgwMDAwNzA4YTc1YyZ1c2VyPTYwMzUwMTdhNmE5MzgwMDAwN2RkY2M5ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5zdGFncmFtLmNvbSUyNTJGaGFrYW5rb2tjdSUyNTJG" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hakan Kökcü</a>&nbsp;İstanbul Üniversitesi Sanat tarihi bölümünde lisans eğitimini tamamladı.13.İstanbul Bienali ve Artist 2016 ‘da yazın yazın performansları gerçekleştirdi. Çeşitli dergilerde ve çevrimiçi platformlarda öykü, eleştiri ve kültür sanat yazıları yayınlandı. Yazıları ve öyküleri İngilizce ve Ermenice dillerine çevrildi.&nbsp;

Üretim Kaydı 

Hakan’ın üniversite yıllarında başlayan yazma macerası, 2013’den 2021’e uzanan bir zaman çizgisinde biçim arayışıyla meşgul etmiş zihnini.&nbsp; Boş imleç yanış sönüşleri, kağıt kenarında ucu kuruyan bir dolma kalem canlandı gözümde o böyle söyleyince. Ben kağıt kenarında tükenmez kalemi tüketemeyenlerdenken Hakan boş imlece bakanlardan ve bilgisayarını asla yanından ayırmayanlardanmış. Öyle ki biçim arayış sürecini doğrudan bir “performans “ sanatını da dönüştürmüş. &nbsp;<figure fr-original-class="image" fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-06T16:08:06.452Z.jpeg" ratio="Infinity" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">13.İstanbul Bienali/2013</figcaption></figure>2013’te “Anne ben barbar mıyım? “ 13. İstanbul Bienalinde kırk gün boyunca yazarak üretmeyi gelen izleyicileri de üretime katarak bir yazın performansına dönüştürmüş. Ortaya bir mekan senaryosu yazını çıkmış. Bunun fikrini dahi ilginç bulan ben iki farklı sanat formunun ayrılmayan sınırlarında Hakan’ı görmüş oldum ve merak ettim. Hangisinde daha özgür hissetmiş olabilir. Aldığım cevaba şaşırdığımdan cümlesini doğrudan kayıtlara geçirmek istiyorum. &nbsp; “Bu soru benim için birazcık ilginç oldu çünkü arada sadece tarihsel ilerlemeyi düşündüm sen soruyu sorarken, yani 2013 yılındaydı İstanbul Bienali. 2013'ten 2021'e yaşadığım o bütün kültürel değişimi düşününce sadece bu sebeple bile olsa o performatif araştırma süreci daha özgür hissettirdi beni. Çünkü hem yaş aldıkça hem bu toplumsal değişimin bir parçası oldukça kültürel ilerlemenin demek daha doğru olabilir belki maalesef bir takım(güler) korkular, anksiyeteler, endişeler de sizinle birlikte büyüyor ve gelişiyor. O yüzden sadece zaman sebepli bile olsa o performansın daha özgür olduğunu söyleyebilirim.”

13.İstanbul Bienali ile ilgili hikayeler